مقدمه ای بر اصل اکستروژن و پف کردن

مواد حاوی مقدار معینی از رطوبت توسط پیچ در بشکه اکسترودر فشار داده می شوند و توسط قالب و دستگاه برش در بشکه مسدود می شوند. در عین حال، آنها همچنین در معرض گرمای اصطکاک خارجی و گرم شدن مواد هستند. پیچ و بشکه. ، مواد را در یک محیط با دمای بالا 3~8MPa و 120~200 درجه قرار می دهد و می تواند در صورت نیاز به دمای بالاتر برسد.

از آنجایی که فشار از فشار بخار اشباع در دمای اکستروژن بیشتر می شود، مواد در بشکه اکستروژن می جوشند و آب را تبخیر می کنند.

در چنین دماهای بالا، برش و فشار، مواد در حالت مذاب هستند. هنگامی که مواد به زور از قالب خارج می شوند، فشار به طور ناگهانی به فشار عادی کاهش می یابد. در این زمان، آب چشمک می زند، وضعیتی شبیه «انفجار» رخ می دهد و محصول منبسط می شود.

آب از مواد تبخیر می‌شود و مقدار زیادی گرما را از بین می‌برد و باعث می‌شود که مواد فوراً از دمای بالا در طول فرآیند اکستروژن به دمای پایین‌تر 80 درجه کاهش یابد. به دلیل کاهش دما، ماده از حالت اکسترود شده خود جامد می شود و شکل منبسط شده خود را حفظ می کند.

ماده اصلی غذای پفکی پف کرده نشاسته است. بنابراین تشکیل حالت پف کرده عمدتاً توسط نشاسته کامل می شود. در دمای بالا و فشار بالا، ابتدا گرانول‌های نشاسته ژلاتینه می‌شوند و سپس مولکول‌ها در دمای بالا و برش بالا به هم متصل می‌شوند و ساختار شبکه‌ای را تشکیل می‌دهند. پس از اکستروژن، سرد شدن و انجماد، سازه به اسکلت ساختار غذای پف کرده تبدیل می شود و مواد اولیه سایر مواد اولیه در آن پر می شود.

بنابراین، محتوای نشاسته در مواد اولیه به طور مستقیم بر میزان پف کردن محصول تأثیر می گذارد. وقتی در مواد اولیه نشاسته وجود نداشته باشد، اساساً اثر پف کنندگی وجود ندارد.